Christiaan Schuit’s afstudeerproject ‘van kamer tot kamer’, gaat over een nieuwe inclusieve woonomgeving met aandacht voor mensen met dementie en hun naasten (2018)

by alzheimerarchitecture

Architect Christiaan Schuit heeft met zijn afstudeerontwerp ‘van kamer tot kamer’ een kansrijke toekomstgerichte nieuwe inclusieve woonomgeving ontworpen met aandacht voor mensen met dementie en hun naasten in een complexe stedelijke context. Dit innovatieve plan speelt in op vragen waar we tot nog toe nog nauwelijks over na hebben durven denken, maar de vraag die wel uiterst urgent is! Vooral in grote steden waar de anonimiteit groot is bestaat de behoefte aan een veilige leefomgeving voor deze kwetsbare en steeds groter wordende groep ouderen met dementie, niet weggestopt worden in een anoniem verpleeghuis elders in de stad, maar blijven wonen in je vertrouwde buurt en zoveel mogelijk onderdeel uit blijven maken van het dagelijks leven!
Doordat de overheid de zelfredzaamheid hoog in het vaandel heeft staat komt er veel druk op de naaste omgeving van mensen met dementie om een goede dagelijkse verzorging en begeleiding te realiseren. In veel gevallen is die zelfredzaamheid op de lange termijn niet vol te houden. De mantelzorger raakt zeer vaak overbelast met alle gevolgen van dien. Er is daarom behoefte ontstaan vanuit de maatschappij voor nieuwe woonvormen die daarop inspelen, om de druk op de naaste omgeving te verlichten, meer in evenwicht te brengen. Christiaan laat in zijn plan zien dat binnen een bestaand stedelijk weefsel op geraffineerde manier ingespeeld kan worden aan die behoefte. Op verschillende schaalniveaus weet hij met architectonische middelen sociale verbindingen te leggen en stimuleert daarmee relaties en ontmoetingen met de buurt, zodat mensen met dementie op allerlei manieren verbonden blijven met hun leefomgeving, een essentieel onderdeel voor de bevordering van de kwaliteit van leven. En ook doordat verschillende typen mensen, van studenten tot gezinnen tot ouderen, met elkaar kunnen samenleven in dit innovatieve plan is het mogelijk om de dagelijkse gedeelde zorglast voor de bewoner met dementie laag te houden. In zijn voorstel kunnen (toekomstige) bewoners bewust hiervoor kiezen en zijn daardoor ook bereid om deze zorg samen met elkaar te dragen.
Dit ontwerp geeft een heel goed inzicht in de urgente problematiek die we als maatschappij onder ogen moeten zien, waar we met elkaar verantwoordelijkheid voor zijn en verantwoordelijkheid voor moeten dragen. Dit toekomstgerichte ontwerp nodigt uit tot debat en moet op de politieke agenda komen te staan, op de agenda van beleidsmakers, overheden en architecten/stedenbouwkundigen, maar ook op de agenda van zorginstanties en ontwikkelaars om een inclusieve maatschappij te creëren die verantwoordelijkheid draagt voor iedereen, dus ook voor mensen met dementie.

Henri Snel was begeleider van dit afstudeerproject aan de Academie van Bouwkunst in Amsterdam.